എന്‍റെ വിഷു...

മീനവെയില്‍ ചൂടില്‍ 

എന്‍റെ കര്‍ണ്നികാരവും

പൂവണിഞ്ഞു

 ഹരിതാഭയൊക്കെ

പീത നിറത്തിന്  വഴി മാറി 

വിഷുവെതും  മുന്നേ എന്‍റെ

പ്രഭാതങ്ങള്‍

മഞ്ഞ നിരമാര്‍ന്നു 

കണ്ണുകളാല്‍  മഞ്ഞ പൂക്കുലകളെ 

പുണര്‍ന്നു ഞാനെന്‍റെ 

ദിനങ്ങള്‍ തുടങ്ങവെ 

തോരാത്ത മഴയില്‍ 

മേടവിഷുവെതും മുന്നേ 

കര്നികാര പൂക്കള്‍ കൊഴിഞ്ഞു 

എന്‍റെ  വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളില്‍ 

വിഷാദം നിറയുന്നു...

എന്‍റെ  അധരങ്ങളില്‍ വിരിഞ്ഞ 

ചിരി വരണ്ടു പോകുന്നു.. 

ജീവിത നൊമ്പര ചിന്തിന്റെ 

ശീലില്‍ പാഴ്ശ്രുതി പാടി

എന്‍റെ വിഷുവും പടിയിറങ്ങുന്നു....

ദൂരം

എന്നില്‍ നിന്നും നിന്നിലേയ്ക്കുള്ള 

ദൂരം എത്രയാണ്?

ഞാന്‍ കൂട്ടിയും കിഴിച്ചും 

ഗുണിച്ചും ഹരിച്ചും നോക്കി

ഉത്തരം കിട്ടിയില്ല

പലരോടും ചോദിച്ചു

ആര്‍ക്കുമറിയില്ല

എല്ലാവരുമെന്നെ 

പകച്ചു നോക്കി 

അവസാനം ഞാന്‍ 

തന്നെ കണ്ടെന്തി 

ഒരു കൈപ്പാടകലെ

മാത്രമാണ് എന്നില്‍ നിന്നും 

നിന്നിലേയ്ക്കുള്ള ദൂരമെന്ന്...

വിഷു

മഞ്ഞണിഞ്ഞ എന്‍റെ 

പ്രഭാതങ്ങള്‍ക്ക് 

കര്‍ണികാരപൂക്കള്‍ 

മഞ്ഞ നിറം ചാര്‍ത്തി 

എനിക്കെന്നും വിഷുവായിരുന്നു 

നിന്‍റെ അധരങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞ 

ചിരി എനിക്ക് വിഷു കണിയായി 

നിന്‍റെ ചുടു നിശ്വാസം 

എന്‍റെ വിഷു കൈനീട്ടമായി 

നിന്‍റെ പ്രണയാര്‍ദ്രമായ 

കണ്ണുകള്‍ എനിക്ക്

വിഷു സദ്യയേകി....

നീ... നീ.. തന്നെയാണെന്റെ 

വിഷു...